پساچینلغتنامه دهخداپساچین . [ پ َ ] (اِ مرکب ) میوه ای که در باغها پس از چیدن میوه جابجا بر سر درخت ماند. سبدچین (؟). (برهان قاطع در ذیل کلمه ٔ سبدچین ).
