پسریچه

پسریچه . [ پ ُ / پ ِ چ َ /چ ِ / پ ُ / پ ِ س َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) پسر کوچک . || پسر بدکاره . (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی ). در فرهنگ پسریچه بوزن جنبیده آورده بمعنی پسران بدکار. (در لغت نامه ٔ خطی مجهول ). || مردم سفله . (برهان قاطع). بدکار و سفله باشد. کذا فی المؤید. مردم پست فرومایه . دون . رذل .