پسری کردهلغتنامه دهخداپسری کرده . [ پ ِ س َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) پسرخوانده . دَعی ّ: پسر و دختر بر حقیقت آنرا باشد که آنرا اهل و آفریده باشد و پسری کرده آن گیرد که او محتاج باشد. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 ص 34).
