پشت سر
لغت‌نامه دهخدا
پشت سر. [ پ ُ ت ِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قفا. || نهانی . در خفا. در غیبت . در غیاب (مقابل پیش رو).
- پشت سر کسی بد گفتن ؛ پیش رو خاله پشت سر چاله .
- پشت سر کسی دیدن ؛ زوال کسی رادیدن . (غیاث اللغات ).
فلکها را توانی پشت سر دید
بنور عشق اگر دل زنده باشی .
- در پشت سر کسی ؛ در قفای او. در غیاب او.
- پشت سر کسی بد گفتن ؛ پیش رو خاله پشت سر چاله .
- پشت سر کسی دیدن ؛ زوال کسی رادیدن . (غیاث اللغات ).
فلکها را توانی پشت سر دید
بنور عشق اگر دل زنده باشی .
صائب (از فرهنگ ضیاء).
- در پشت سر کسی ؛ در قفای او. در غیاب او.
