پلیمهلغتنامه دهخداپلیمه . [ پ َ م َ / م ِ ] (ص ) معتدل (در هوا). نه گرم و نه سرد: هوائی پلیمه ؛ هوائی نه گرم و نه سرد. || نیمی با ابر و نیم صحو (آسمان ).
