پنتی
لغتنامه دهخدا
پنتی . [ پ ِ ] (ص ) (در تداول عامه ) آنکه از شوخی و پلیدی احتراز نکند. سخت شوخ و با جامه و سر و روی آلوده که نظافت نداند، در اصطلاح «مشتیان » مقابل لوطی ، جَبان . بی حمیت . بی غیرت . چرک . دَنِس . قذر. لاابالی در پاکی و نظافت . فِژاکن . پَچل َ.
