پنزهلغتنامه دهخداپنزه . [ پ َزَ / زِ ] (اِ) نوعی رقص است و آن چنان باشد که جمعی دست یکدیگر را گرفته با هم برقصند. (برهان قاطع). پنجه . فنزج . پنجک . و نیز رجوع به پنجک و پنجه شود.
