پنطس

پنطس . [ پ ُ طُ ] (اِخ ) در قاموس کتاب مقدس آمده است (دریا اپط ا:ا): اسم مقاطعه ٔ شرقی آسیای صغیر. در کنار بحرالاسود واقع و از مشرق به کولخس و از جنوب به کاپادوکیه و از مغرب به غلاطیه محدود بود و در ایام خداوند ما یهودیان در آنجا سکونت داشتند و در مائه ٔ اول تاریخ مسیحی مژده ٔ نجات در آنجا داخل شده جماعتی از اهالی به دین پاک مسیح گرویدند. و پطرس رسول هم رساله ٔ اول خود را بدیشان خطاب کرد و همین پنطس مسقطالرأس اکیلا رفیق پولس بود. (1 ع 18:2). و خود بنفسه مملکت مستقل و از جمله ٔ شهریارانش یکی سزدانس معروف بود و در زمان پومپیوس در جزء املاک رومانیان محسوب شد - انتهی . و نیز رجوع به بنطس شود.