پهن پشت
لغت‌نامه دهخدا
پهن پشت . [ پ َپ ُ ] (ص مرکب ) که پشتی فراخ و با پهنا دارد.آنکه دارای پشت عریض است . اثبج . (تاج المصادر) :
سخت پای و ضخم ران و راست دست و گردسم
تیزگوش و پهن پشت و نرم چرم و خردموی .
تیزگوشی پهن پشتی ابلقی
گردسمی خردمویی فربهی .
سخت پای و ضخم ران و راست دست و گردسم
تیزگوش و پهن پشت و نرم چرم و خردموی .
منوچهری .
تیزگوشی پهن پشتی ابلقی
گردسمی خردمویی فربهی .
منوچهری .
