پوشیدگی
لغت‌نامه دهخدا
پوشیدگی . [ دَ/ دِ ] (حامص ) حالت و چگونگی پوشیده . مستوری . مستوربودن . ستر. خفاء. استتار. خفیه . (دهار). احتجاب . کسوف . غماء. (دهار). خافیة. (منتهی الارب ) :
سه دیگر که بالا و رویش بود
بپوشیدگی نیز خویش بود.
|| ابهام . التباس . قذحمة. و فی المثل صرحت بقذحمة، ای وضحت القصة بعدالتباس . (منتهی الارب ). تشابه ، شبهة؛ پوشیدگی کار و مانند آن . (منتهی الارب ). غشاوة؛ پوشیدگی چشم . اشکال ؛ پوشیده شدن امر. (منتهی الارب ). اشکال ؛ پوشیدگی ببردن و هذا من باب السلب والایجاب . (تاج المصادر بیهقی ). عفاء؛ پوشیدگی و ناپدیدگی . (منتهی الارب ).
سه دیگر که بالا و رویش بود
بپوشیدگی نیز خویش بود.
فردوسی .
|| ابهام . التباس . قذحمة. و فی المثل صرحت بقذحمة، ای وضحت القصة بعدالتباس . (منتهی الارب ). تشابه ، شبهة؛ پوشیدگی کار و مانند آن . (منتهی الارب ). غشاوة؛ پوشیدگی چشم . اشکال ؛ پوشیده شدن امر. (منتهی الارب ). اشکال ؛ پوشیدگی ببردن و هذا من باب السلب والایجاب . (تاج المصادر بیهقی ). عفاء؛ پوشیدگی و ناپدیدگی . (منتهی الارب ).
