پوی و تک

پوی و تک .[ ی ُ ت َ ] (اِ مرکب ، از اتباع ). رجوع به پوی و رجوع به تک و رجوع به تک و پو و تکاپو شود :
راهشان یوز گرفته ست و ندارند خبر
زآن چو آهو همه در پوی و تک و بابطرند.

ناصرخسرو.