پگه خیز
لغتنامه دهخدا
پگه خیز. [ پ َ /پ ِ گ َ ] (نف مرکب ) مخفف پگاه خیز؛ آنکه بامداد زود از خواب برخیزد. سحرخیز. بَکِرِ. بَکُرُ :
ز نخجیر و از می بپرهیز باش
بشب دیر خسب و پگه خیز باش .
اسدی (گرشاسب نامه نسخه ٔ خطی مؤلف ص 267).
ز نخجیر و از می بپرهیز باش
بشب دیر خسب و پگه خیز باش .
اسدی (گرشاسب نامه نسخه ٔ خطی مؤلف ص 267).