پیاله گردان
لغتنامه دهخدا
پیاله گردان . [ ل َ / ل ِ گ َ ] (نف مرکب ) بدور درآورنده ٔ جام . صراحی گردان . می دهنده .آنکه با پیاله جمع را می دهد. ساقی . (مجموعه ٔ مترادفات ص 206) :
هوا خمار شکن گل پیاله گردان است
پیاله نوش و میندیش از خمار امروز.
هوا خمار شکن گل پیاله گردان است
پیاله نوش و میندیش از خمار امروز.
صائب .