پیروزبختی
لغتنامه دهخدا
پیروزبختی . [ ب َ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی پیروزبخت :
به پیروزبختی فروخواندم
ز سختی برو جان برافشاندم .
همه فال خسرو در آن پیش تخت
به پیروزبختی برآورد بخت .
به پیروزبختی فروخواندم
ز سختی برو جان برافشاندم .
فردوسی .
همه فال خسرو در آن پیش تخت
به پیروزبختی برآورد بخت .
نظامی .