پیشانها
لغت‌نامه دهخدا
پیشانها. [ ن َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) مولوی گوید :
آنهمه اندیشه ٔ پیشانها
می شناسد از بدایت جانها.
(مثنوی چ نیکلسن دفتر اول ص 103؛ چ خاور ص 35).
در شرح مثنوی چ علاءالدوله کلمه را بمعنی پیشینیان گرفته اند. نیکلسن در ترجمه ٔ خود ص 92 به معنی «افکار مربوط به اشیاء سابقه » گرفته است و احتمال هم میرود که پیشان خود جمع پیش باشد، به معنی سابقین و آنان که سابق براین بودند.
آنهمه اندیشه ٔ پیشانها
می شناسد از بدایت جانها.
(مثنوی چ نیکلسن دفتر اول ص 103؛ چ خاور ص 35).
در شرح مثنوی چ علاءالدوله کلمه را بمعنی پیشینیان گرفته اند. نیکلسن در ترجمه ٔ خود ص 92 به معنی «افکار مربوط به اشیاء سابقه » گرفته است و احتمال هم میرود که پیشان خود جمع پیش باشد، به معنی سابقین و آنان که سابق براین بودند.
