پیشگاهی

پیشگاهی . (حامص مرکب ) حالت و کیفیت شخص در پیشگاه . جلوس در پیشگاه . پیشگهی . || مقام نخستین . مرتبه ٔ بلند ریاست . شاهی :
نخستین کیومرث آمد بشاهی
گرفتش در بگیتی پیشگاهی .

مسعود مروزی .

ترا بر سراندیب شاهی دهم
بهند اندرت پیشگاهی دهم .

اسدی .

تو جفت عزیزی و شاهی تراست
بمصر اندرون پیشگاهی تراست .

شمسی (یوسف و زلیخا).

این علم اگر حاضر است پیشت
یزدان بتو داده ست پیشگاهی .

ناصرخسرو.

بسی کسی که بر امید پیشگاهی
درمانده بخواری و پیشکاری .

ناصرخسرو.

شادی و جوانی و پیشگاهی
خواهی و ضعیفی و غم نخواهی .

ناصرخسرو.

|| (ص نسبی ) آنچه روزه دار در وقت افطار خورد. مقابل سحرگاهی . (آنندراج ).