پیمان گسل
لغت‌نامه دهخدا
پیمان گسل . [ پ َ / پ ِ گ ُ س ِ ] (نف مرکب ) آنکه بر عهد خود ثابت نباشد. (آنندراج ). پیمان شکن . ناقض عهد. خلاف عهد کننده :
دلبندم آن پیمان گسل ، منظورچشم آرام دل
نی نی دلارامش مخوان ، کز دل ببرد آرام را.
فریب وعده ٔ او گرچه صائب بارها خوردم
همان خوشوقت از پیمان آن پیمان گسل گردم .
چون بیاد آن بت پیمان گسلم می آید
لشکر شوق بتاراج دلم می آید.
دلبندم آن پیمان گسل ، منظورچشم آرام دل
نی نی دلارامش مخوان ، کز دل ببرد آرام را.
سعدی .
فریب وعده ٔ او گرچه صائب بارها خوردم
همان خوشوقت از پیمان آن پیمان گسل گردم .
صائب .
چون بیاد آن بت پیمان گسلم می آید
لشکر شوق بتاراج دلم می آید.
طالب آملی .
