پیمایش
لغت‌نامه دهخدا
پیمایش . [ پ َ / پ ِ ی ِ ] (اِمص ) کار پیماینده . || اسم از پیمودن . کیلة. (منتهی الارب ).اندازه گیری . عمل پیمودن و اندازه کردن :
ز هر مرز هر کس که دانا بدند
به پیمایش اندر توانا بدند.
میان دو صد چاهساری شگفت
بپیمایش اندازه نتوان گرفت .
مذارعة؛ به پیمایش بیع کردن . عذمذم ؛ پیمایش تخمینی . (منتهی الارب ). || مساحت .
ز هر مرز هر کس که دانا بدند
به پیمایش اندر توانا بدند.
فردوسی .
میان دو صد چاهساری شگفت
بپیمایش اندازه نتوان گرفت .
فردوسی .
مذارعة؛ به پیمایش بیع کردن . عذمذم ؛ پیمایش تخمینی . (منتهی الارب ). || مساحت .
