پیوسته بودن

پیوسته بودن . [ پ َ / پ ِ وَ ت َ / ت ِ دَ ] (مص مرکب )دوم . دوام . همیشه بودن : لسم ؛ پیوسته بودن به راهی . ملازمة، لزام ؛ پیوسته بودن با چیزی یا با کسی و همیشگی کردن بر آن . لحلحة؛ پیوسته بودن بجائی . (منتهی الارب ). || متصل بودن . دوسیده بودن . ملحق و ملصق بودن . بیفاصله بودن : و این دکه چهارسوست یک جانب در کوه پیوسته است ، و سه جانب در صحراست . (فارسنامه ٔ ابن البلخی چ اروپا ص 126). و با گرمسیر زمین کرمان پیوسته است . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 141).