پیچان کردن
لغت‌نامه دهخدا
پیچان کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به پیچ و تاب درآوردن . پیچیده کردن . گردان ساختن . گرد خود برآوردن چیزی را. پیچان گردانیدن . رجوع به پیچان شود :
گر این نیزه در مشت پیچان کنم
سپاه ترا جمله بیجان کنم .
برزمش درآورده بیجان کنم
چو بر بابزن مرغ پیچان کنم .
به تیر شاه مر این را چو تیر بی سر کرد
بتیغ باز مر آن را چو تیغ پیچان کرد.
|| مضطرب ساختن . مشوش کردن . بی آرام کردن . از غم بتافتن :
من او را بیک سنگ بیجان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم .
ترا گر بیابند بیجان کنند
دل ما ز درد تو پیچان کنند.
همی گفت از جهان گم باد و پیچان
کسی کو مرترا کردست بیجان .
گر این نیزه در مشت پیچان کنم
سپاه ترا جمله بیجان کنم .
فردوسی .
برزمش درآورده بیجان کنم
چو بر بابزن مرغ پیچان کنم .
فردوسی .
به تیر شاه مر این را چو تیر بی سر کرد
بتیغ باز مر آن را چو تیغ پیچان کرد.
مسعودسعد.
|| مضطرب ساختن . مشوش کردن . بی آرام کردن . از غم بتافتن :
من او را بیک سنگ بیجان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم .
فردوسی .
ترا گر بیابند بیجان کنند
دل ما ز درد تو پیچان کنند.
فردوسی .
همی گفت از جهان گم باد و پیچان
کسی کو مرترا کردست بیجان .
فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).
