پیچان گشتن
لغت‌نامه دهخدا
پیچان گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) پیچان شدن . پیچان گردیدن . با پیچ و خم شدن . پیچنده گشتن : اقلعط الشعر اقلعطاطاً؛ پیچان گشت موی . (منتهی الارب ).
- پیچان گشتن از غمی (تشویشی یا رنجی ) ؛ بی آرام و پرتشویش گردیدن دل بدرد آمدن از اندوهی :
چو بشنید بهرام گفتار اوی
دلش گشت پیچان ز کردار اوی .
چو ازکار رومی بپرداخت شاه
دلش گشت پیچان ز بهر سپاه .
پر از درد شد شه ز تیمار او
دلش گشت پیچان ز کردار او.
چو ویس از درد دل نالید بسیار
ز بس تیمار پیچان گشت چون مار.
- پیچان گشتن از غمی (تشویشی یا رنجی ) ؛ بی آرام و پرتشویش گردیدن دل بدرد آمدن از اندوهی :
چو بشنید بهرام گفتار اوی
دلش گشت پیچان ز کردار اوی .
فردوسی .
چو ازکار رومی بپرداخت شاه
دلش گشت پیچان ز بهر سپاه .
فردوسی .
پر از درد شد شه ز تیمار او
دلش گشت پیچان ز کردار او.
فردوسی .
چو ویس از درد دل نالید بسیار
ز بس تیمار پیچان گشت چون مار.
فخرالدین اسعد (ویس ورامین ).
