پیکرشناس
لغتنامه دهخدا
پیکرشناس . [ پ َ / پ ِ ک َ ش ِ ] (نف مرکب ) عارف و شناسنده ٔ پیکر :
چو در چشم پیکرشناس آمدی
اگر زر نبودی هراس آمدی .
عروس مرا پیش پیکرشناس
همین تازه رویی بس است از قیاس .
چو در چشم پیکرشناس آمدی
اگر زر نبودی هراس آمدی .
نظامی .
عروس مرا پیش پیکرشناس
همین تازه رویی بس است از قیاس .
نظامی .