پی و پخش

پی و پخش .[ پ َ / پ ِ ی ُ پ َ ] (اِ مرکب ) پی و تاو. تاب و طاقت .تاب و توان :
بدین رخش ماند همی رخش اوی
ولیکن ندارد پی و پخش اوی .

فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 498).