چاربالش نشینلغتنامه دهخداچاربالش نشین . [ ل ِ ن ِ ] (نف مرکب ) مسندنشین . تخت نشین . کسی که بر مسند یا تخت نشیند یا تکیه زند : چاربالش نشین عزلت راپنج نوبت زن دو عالم دان .خاقانی .