چارمرغ خلیل
لغت‌نامه دهخدا
چارمرغ خلیل . [ م ُ غ ِ خ َ] (اِ مرکب ) کبوتر و زاغ و خروس و طاوس که حضرت خلیل (ع ) بموجب امر حق تعالی گوشت هر یک از آن چهاربر سرکوهی نهاد و باز بسوی خود طلب فرمود آنها زنده شده حاضر آمدند. (آنندراج ) (غیاث ). || در ذبح طیور مذکور اشارت است بدان که کبوتر کنایه از الفت خلق و از خروس شهوت و از زاغ حرص مال و از طاوس زیب و آرایش ظاهری یعنی هر چهار صفات ، ترک کن . (آنندراج ).
