چارمضراب
لغت‌نامه دهخدا
چارمضراب . [ م ِ ] (اِ مرکب ) اصطلاحی در موسیقی ، اصطلاحی در نواختن آهنگ موسیقی . نوعی از آهنگ موسیقی که نوازنده ٔ سازدر دستگاههای مختلف آواز مینوازد تا آوازخوان برای خواندن مهیا شود. گونه ای از زدن که زننده خواننده رابرای خواندن مهیا سازد. و رجوع به چهارمضراب شود.
