چارپاره زن
لغت‌نامه دهخدا
چارپاره زن . [ رَ / رِ زَ ] (نف مرکب ) کسی که چارپاره زند و چارپاره زدن داند.
نوازنده ٔ ساز مخصوص که چارپاره نام دارد :
لاجرم شاید اربه رسته ٔ بید
زنگی چارپاره زن شد سار.
سار به شاخسار بر، زنگی چارپاره زن
خنده زنان چو زنگیان ، ابر ز روی اغبری .
نوازنده ٔ ساز مخصوص که چارپاره نام دارد :
لاجرم شاید اربه رسته ٔ بید
زنگی چارپاره زن شد سار.
خاقانی .
سار به شاخسار بر، زنگی چارپاره زن
خنده زنان چو زنگیان ، ابر ز روی اغبری .
خاقانی .
