چارپای بندلغتنامه دهخداچارپای بند. [ ب َ ] (اِ مرکب ) کنایه از عناصر اربعه است که آدمی مجموعه ٔ آن است . (آنندراج ) : با چنین چارپای بند بود سوی هفت آسمان شدن دشوار.سنائی .
