چالاک پوی

چالاک پوی . (نف مرکب ) پوینده ٔ چست و چالاک . تندرو. سریعالسیر. آنکه بتندی و چالاکی راه درنوردد :
چو بادند پنهان و چالاک پوی
چو سنگند خاموش و تسبیح گوی .

سعدی (بوستان ).