چامه سرائیدن
لغتنامه دهخدا
چامه سرائیدن . [ م َ / م ِ س َ دَ ] (مص مرکب ) شعر سرودن . شعر گفتن . سخن منظوم گفتن . کلام با وزن و قافیه ساختن . || سرودخواندن ، نغمه ساز کردن . شعر و تصنیف با آواز خواندن . سرود و غزل در دستگاه موسیقی خواندن یا نواختن :
بزد دست و طنبوردر برگرفت
سرائیدن چامه اندرگرفت .
بزد دست و طنبوردر برگرفت
سرائیدن چامه اندرگرفت .
فردوسی .