چاهچه
لغتنامه دهخدا
چاهچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) چاهک . چاه خُرد. چاه کوچک . چاه نزدیک تک . گودالی کم عمق ، چاچه . آبشی . چاهی که در صحن سرای کنند رفع حوائج کودکان و گرد آمدن فاضلاب را. رجوع به آبشی در همین لغت نامه شود.
- چاهچه ٔ قفا ؛ گوی که در پشت گردن بدرازا هست .
- چاهچه ٔ قفا ؛ گوی که در پشت گردن بدرازا هست .