چاه زیچ

چاه زیچ . [ هَِ ] (اِ مرکب ) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است . (آنندراج ). جای زیج نشستن ستاره شناس :
از شرم ارتفاع فرو رو به چاه زیچ
اخترشناس طالع واژون خویش باش .

استاد (از آنندراج ).

رجوع به چاه ستاره جو شود.