چاه زنخدان
لغت‌نامه دهخدا
چاه زنخدان . [ هَِ زَ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چاه ذقن و چاه زنخ و چاه غبغب . (آنندراج ). چاه زنخ . گودی چانه . (ناظم الاطباء). چاه ذقن و چاه زنخ . (فرهنگ نظام ). گو زنخ . گوی که در زنخ بعضی خوبان باشد. فرورفتگی کوچکی که در زنخ بعضی خوبرویان است :
ای دل گر از آن چاه زنخدان بدرآیی
هر جا که روی زود پشیمان بدرآیی .
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آبروی خوبی از چاه زنخدان شما.
یوسف من زیر لب تا کی گذاری خال هند
این کبوتر در خور چاه زنخدان تو نیست .
رجوع به چاه ذقن ، چاه زنخ و چاه غبغب شود.
ای دل گر از آن چاه زنخدان بدرآیی
هر جا که روی زود پشیمان بدرآیی .
حافظ.
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آبروی خوبی از چاه زنخدان شما.
حافظ.
یوسف من زیر لب تا کی گذاری خال هند
این کبوتر در خور چاه زنخدان تو نیست .
صائب (از آنندراج ).
رجوع به چاه ذقن ، چاه زنخ و چاه غبغب شود.
