چاو چاوان

چاو چاوان . (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال چاویدن . ناله کنان . بانگ زنان . بانگ کنان ببانگی که مرغ جوجه دار کند خواندن جوجه های خود را. تیز تیز ناله کنان و بانگ زنان چون مرغی که دنبال جوجه ٔ گم گشته گردد :
مرغ دیدی که بچه زو ببرند
چاوچاوان درست چونان است .
|| تیزتیز ناله و بانگ کنان از درد عشق . || معوج و غیر مستقیم و منحرف . || گمراه . (ناظم الاطباء). و رجوع به چاوچاو شود.