چاچی
لغت‌نامه دهخدا
چاچی . (ص نسبی ) منسوب به چاچ . هر چیز منسوب به چاچ (نام شهری در ترکستان ) عموماً و کمان خصوصاً کمان چاچی : چاچی کمان ، کمان ِ منسوب بشهر چاچ :
هر آنگه که چاچی بزه در کشم
ستاره فروریزد از ترکشم .
کمانهای چاچی و تیر خدنگ
سپرهای چینی و زوبین جنگ .
دو ابرو به مانند چاچی کمان
کزو خسته گشتی دل مردمان .
کمانهای چاچی بزه برنهید
همه یکسره ترک بر سرنهید.
بخارید گوش آهو اندر زمان
به تیر اندرون راند چاچی کمان .
نگون شد سر شاه یزدان پرست
بیفتاد چاچی کمانش ز دست .
ستون کرد چپ را و خم کرد راست
خروش از خم چرخ چاچی بخاست .
کمان های چاچی و چینی پرند
گرانمایه شمشیرها نیز چند.
هر آنگه که چاچی بزه در کشم
ستاره فروریزد از ترکشم .
فردوسی .
کمانهای چاچی و تیر خدنگ
سپرهای چینی و زوبین جنگ .
فردوسی .
دو ابرو به مانند چاچی کمان
کزو خسته گشتی دل مردمان .
فردوسی .
کمانهای چاچی بزه برنهید
همه یکسره ترک بر سرنهید.
فردوسی .
بخارید گوش آهو اندر زمان
به تیر اندرون راند چاچی کمان .
فردوسی .
نگون شد سر شاه یزدان پرست
بیفتاد چاچی کمانش ز دست .
فردوسی .
ستون کرد چپ را و خم کرد راست
خروش از خم چرخ چاچی بخاست .
فردوسی .
کمان های چاچی و چینی پرند
گرانمایه شمشیرها نیز چند.
نظامی (شرفنامه ).
