چاکرزن

چاکرزن . [ ک َ / ک ِ زَ ] (ص مرکب ) یکی از طبقات چهارگانه ٔ زنان در عهد ساسانیان که عنوان خدمتگاری داشتند و ظاهراً کنیزان زرخرید و زنان اسیر جزء این طبقه محسوب میشده اند. مؤلف کتاب «ایران در زمان ساسانیان » درباره ٔ حقوق قانونی این نوع زنان می نویسد: «... اما زوجه هائی که عنوان «چاکرزن » داشته اند فقط اولاد ذکور آنان در خانواده ٔ پدری پذیرفته میشده است » و جای دیگر مینویسد: «... چون مردی میمرد و فرزندی بالغ نمیگذاشت که جانشین او شود و ریاست خانواده را بعهده گیرد، صغار میت را بقیم میسپردند و اگر میت توانگر بود بایستی شخصی بعنوان «پسرخوانده » قائم مقام او شده ترکه ٔ او را اداره کند. و اگر آن مرد «زنی ممتاز» داشت ، آن زن بعنوان «پسرخوانده » مدیر ماترک او میشد؛ ولی زوجه ای که «چاکرزن » بود نمیتوانست به این سمت نصب شود وبایستی او را مثل صغار دیگر بقیم بسپارند. در اینصورت پدر آن «چاکرزن » قیم محسوب میگردید و اگر قیم وفات مییافت ، برادر «چاکرزن » یا برادری که در میان چند فرزند مقام ارشدیت داشت یا یکی از خویشاوندان نزدیکش قیم او میشد...» و رجوع به فصل هفتم کتاب ایران در زمان ساسانیان تألیف پرفسور ارتور کریستن سن شود.