چاک آستین
لغتنامه دهخدا
چاک آستین . [ ک ِ ] (اِ مرکب ) چاکی که در آستین کنند و این دو نوع بود، یکی در طول و رسم مردم ولایات همین است و دوم در عرض و این را در هندوستان «قلابه » خوانند. (آنندراج ) :
طپیدن دل مجروح را توان دیدن
ز ساعد تو که از چاک آستین پیداست .
طپیدن دل مجروح را توان دیدن
ز ساعد تو که از چاک آستین پیداست .
وحید (از آنندراج ).