چاک پشتلغتنامه دهخداچاک پشت . [ پ ُ ] (ص مرکب ) اسبی که در کمر فرورفتگی داشته باشد و شانه و کفلش برآمده بود. (ناظم الاطباء). و رجوع به چال پشت شود.