چراغ صبح
لغت‌نامه دهخدا
چراغ صبح . [ چ َ / چ ِ غ ِ ص ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه است از آفتاب است . (دیوان حافظ چ قزوینی حاشیه ٔ ص قکح ). چراغ سحری و چراغ صبحدم . (آنندراج ) (فرهنگ نظام ). مجازاً آفتاب . (فرهنگ نظام ). چراغ سحر و چراغ سحرگهان :
چه پرتو است که نور چراغ صبح دهد
چه شعله است که در شمع آسمان گیرد.
|| چراغ بسیار سریعالزوال و ناپایدار. (آنندراج ).چراغی که هنگام صبح پس از روشن شدن هوا خاموش کنند :
چراغ صبح بیک جلوه میشود خاموش
مرا بموسم پیری ز اعتبار چه حظ.
رجوع به چراغ سحر و چراغ سحری شود.
چه پرتو است که نور چراغ صبح دهد
چه شعله است که در شمع آسمان گیرد.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص قکح ).
|| چراغ بسیار سریعالزوال و ناپایدار. (آنندراج ).چراغی که هنگام صبح پس از روشن شدن هوا خاموش کنند :
چراغ صبح بیک جلوه میشود خاموش
مرا بموسم پیری ز اعتبار چه حظ.
صائب (ازآنندراج ).
رجوع به چراغ سحر و چراغ سحری شود.
