چراغ ته دامن
لغتنامه دهخدا
چراغ ته دامن . [ چ َ/ چ ِ غ ِ ت َ هَِ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چراغ ته دامان . بمعنی چراغ زیر دامان است . چراغ روشنی که برای محفوظ ماندن از باد زیر دامن گیرند :
دل که در رهگذر باد حوادث شمعی است
چون چراغ ته دامن شود از خاموشی .
رجوع به چراغ زیر دامن شود.
دل که در رهگذر باد حوادث شمعی است
چون چراغ ته دامن شود از خاموشی .
صائب (از آنندراج ).
رجوع به چراغ زیر دامن شود.