ترجمه مقاله

چراغ زمانه

لغت‌نامه دهخدا

چراغ زمانه . [ چ َ / چ ِ غ ِ زَ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خورشید و آفتاب . چراغ روز. چراغ جهان :
همه شب همی راند خود با گروه
چو خورشید تابان درآمد ز کوه
چراغ زمانه زمین تازه کرد
در و دشت بر دیگر اندازه کرد.

فردوسی .


رجوع به چراغ زمان شود.
ترجمه مقاله