چرب گفتار
لغت‌نامه دهخدا
چرب گفتار. [ چ َ گ ُ ] (ص مرکب ) چرب زبان . چرب سخن . چربگو. خوش سخن و شیرین زبان :
از آن چرب گفتار شیرین زبان
گره برگشاد از دل مرزبان .
همه نیم هشیار و شه نیم مست
همه چرب گفتار و شه چرب دست .
رجوع به چرب زبان و چرب سخن و چربگو شود.
از آن چرب گفتار شیرین زبان
گره برگشاد از دل مرزبان .
نظامی .
همه نیم هشیار و شه نیم مست
همه چرب گفتار و شه چرب دست .
نظامی .
رجوع به چرب زبان و چرب سخن و چربگو شود.
