چرخ پیمایی
لغتنامه دهخدا
چرخ پیمایی . [ چ َ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) عرش پیمایی . فلک پیمایی . آسمان پیمائی . پرواز بسوی آسمانها و افلاک :
وز پی احمد براقی کن ز روح
پس برای چرخ پیمایی فرست .
|| گردش و حرکت بر مدار افلاک . رجوع به چرخ پیمای شود.
وز پی احمد براقی کن ز روح
پس برای چرخ پیمایی فرست .
خاقانی .
|| گردش و حرکت بر مدار افلاک . رجوع به چرخ پیمای شود.