چرخ گرلغتنامه دهخداچرخ گر. [ چ َ گ َ ] (ص مرکب ) چرخ کار. فلزتراش . تراشگر. آنکه تیغ و خنجر و ظروف نقره و مس و مانند آن را برچرخ کشد. رجوع به چرخ کار و چرخ کاری و چرخگری شود.
