چست خیز
لغتنامه دهخدا
چست خیز. [ چ ُ ] (نف مرکب ) زودخیز. تندخیز. جلدخیز. آنکه تند و سریع حرکت کند. تندرو :
ای فلک پیمای چست چست خیز
زانچه خوردی جرعه ای بر ما بریز.
رجوع به چست شود.
ای فلک پیمای چست چست خیز
زانچه خوردی جرعه ای بر ما بریز.
مولوی .
رجوع به چست شود.