چست سواری
لغتنامه دهخدا
چست سواری . [ چ ُ س َ ] (حامص مرکب ) چابک سواری . جلد و چالاک بودن در سواری اسب . سوارکاری :
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده .
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده .
عطار.