چشمه ٔ سخن

چشمه ٔ سخن . [ چ َ / چ ِ م َ /م ِ ی ِ س ُ خ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از منبع و سرچشمه ٔ سخن . کنایه از آب روان سخن :
شود از آب چشم بیداری
بزبان چشمه ٔ سخن جاری .

اوحدی .