چشمه ٔ خور

چشمه ٔ خور. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ خوَرْ / خُر ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آفتاب . (ناظم الاطباء). قرص خورشید. خورشید :
بفسرد چون نمک ز چشمه ٔ خور
چشمه ٔ خور ز آذر تیغش .

خاقانی .

نور گیتی فروز چشمه ٔ خور
زشت باشد بچشم موشک کور.

سعدی .

بگفت آنچه دانست و شایسته گفت
بگل چشمه ٔ خور نشاید نهفت .

سعدی .

رجوع به چشمه ٔخورشید شود.