چشم سفید

چشم سفید. [ چ َ / چ ِ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) گستاخ و بی شرم و بی حیا و بی ادب . (ناظم الاطباء). لجوج و پررو و حرف نشنو. چشم سپید و وقیح . || کنایه از چشم کور و نابینا. (آنندراج ). مرادف چشم شکسته و دیده ٔ سفید. (از آنندراج ) :
ورق دیده ٔ یعقوب همین مضمون داشت
که شود صبح طرب چشم سفید آخر کار.

خواجه آصفی (از آنندراج ).

رجوع به چشم سپیدشدن شود.