چشم باختن
لغتنامه دهخدا
چشم باختن . [ چ َ / چ ِ ت َ ] (مص مرکب ) مرادف چشم سفید شدن و چشم شکستن . (آنندراج ). کنایه از کور شدن . از دست دادن نور چشم :
نیست کاری بر کسی دل رامصفا ساختن
باخت چشم آن کس که این آیینه را پرداز کرد.
رجوع به چشم سفید شدن و چشم شکستن شود.
نیست کاری بر کسی دل رامصفا ساختن
باخت چشم آن کس که این آیینه را پرداز کرد.
صائب (از آنندراج ).
رجوع به چشم سفید شدن و چشم شکستن شود.